Het vervullen van de profetieën

Ezechiël kreeg de opdracht 390 dagen op zijn linkerzij te gaan liggen; waarbij elke dag een jaar symboliseert dat Efraïm in ballingschap moest blijven buiten het land Israël.

Yehezqel (Ezechiël) 4:4-5
En u, ga op uw linkerzij liggen en leg daarop de ongerechtigheid van het huis van Israël. Zoveel dagen als u erop ligt, zult u hun ongerechtigheid dragen. En Ík leg u de jaren van hun ongerechtigheid op overeenkomstig het aantal dagen: driehonderdnegentig dagen dat u de ongerechtigheid van het huis van Israël dragen zult.

Israël moest 390 jaar in ballingschap blijven, maar er zat een addertje onder het gras: Leviticus vertelt ons dat degenen die niet al Zijn geboden onderhouden nadat ze gestraft zijn, hun tijd van bestraffing zevenvoudig vermenigvuldigd zullen krijgen:

Vayiqra (Leviticus) 26:14-15, 18
Maar als u niet naar Mij luistert en al deze geboden niet doet, als u Mijn verordeningen verwerpt en als uw ziel van Mijn bepalingen walgt, zodat u geen enkele van Mijn geboden doet door Mijn verbond te verbreken, …..
Als u dan ondanks dit alles nog niet naar Mij luistert, dan zal Ik u vanwege uw zonden zeven keer erger straffen.

Als de Assyriërs binnen begonnen te vallen rond 734 voor Chr., dan brengt 390 jaar later ons op 344 voor Chr. En Efraïm begon zich blijkbaar niet te houden aan alle geboden in die tijd, en daarom werd zijn straf zevenvoudig vermenigvuldigd.

Zeven keer 390 jaar straf wordt dus 2730 jaar aan straf. Daarom brengt 734 voor Chr. plus 2730 jaar straf ons naar 1996 na Chr. Als deze berekening juist is zouden we in staat moeten zijn het ontluikende begin van een Efraïmitische beweging te zien op dit moment. En in de werkelijkheid is dat precies wat we zien gebeuren.

Hoewel deze een paar decennia vóór 1996 werd opgericht begon de Efraïmitische beweging pas te bloeien in en rond het midden tot de late 1990-er jaren. Dit fenomeen kan alleen worden verklaard door de profetische Schrift.

Opdat niemand zal zeggen dat de Efraïmitische beweging is bedacht door mensen, in plaats van door JHWH, zijn er andere Schriftuurlijke getuigen.

Een belangrijke daarvan die we hier zullen bekijken staat geschreven in het boek Hosea.

Het boek van Hosea spreekt voornamelijk over Efraïm. Daarom spreekt Hosea, sprekend over het verloren Efraïm, de volgende profetie:

Hosea 6:2
Na twee dagen zal Hij ons levend maken, op de derde dag zal Hij ons doen opstaan. Dan zullen wij voor Zijn aangezicht leven.

Kefa (Petrus) vertelt ons niet te vergeten dat een profetische dag van JHWH gelijk staat aan een duizend jaar:

Kefa Beth (2 Petrus) 3:8
Maar laat vooral dit u niet ontgaan, geliefden, dat één dag bij de Heere is als duizend jaar en duizend jaar als één dag.

Als een profetische dag eigenlijk duizend jaar zijn, dan vertegenwoordigen de twee profetische dagen van Hosea 6:2 tweeduizend jaar. In context vertelt Hosea 6:02 ons dan dat na tweeduizend jaar, de Efraïmieten zouden worden opgewekt (in de derde dag), zodat zij in de ogen van JHWH zouden leven.

De enige vraag is: “Wanneer gaat de derde dag beginnen?”
De uitdrukking “de derde dag” zou ons de hint moeten geven dat deze profetie op de een of andere manier betrekking heeft op Yeshua:

Marqaus (Markus) 9:31
Want Hij gaf onderwijs aan Zijn discipelen en zei tegen hen: De Zoon des mensen zal overgeleverd worden in de handen van mensen en zij zullen Hem doden, en nadat Hij gedood is, zal Hij op de derde dag opstaan.

Per definitie is een Messias een Goddelijk-Benoemd Leider die de verlorenen en verspreiden van Israël bijeenbrengt en terugbrengt naar het Land van Israël, en Het Verbond. Yeshua is de enige historische persoon die deze rol vervult.

De moderne wetenschap vertelt ons dat de Messias daadwerkelijk in of omstreeks 4 v Chr. werd geboren. Tweeduizend jaar na 4 voor Chr. brengt ons weer naar 1996 na Chr., en dat is hetzelfde jaar dat de Efraïmitische en Nazarener Israël bewegingen aan populariteit begonnen te winnen.

Maar was er een diepere betekenis aan de verstrooiing van het Efraim?

Als de Goddelijke Voorzienigheid ons vertelt dat alles gebeurt door de hand van de Schepper, wat was dan Zijn doel?

JHWH heeft een aantal profetische beloften gedaan aan de aartsvaders. Zo werd Avraham vertelt dat alle geslachten der aarde gezegend zouden worden in hem (betekenis, in zijn nakomelingen):

Breisheet (Genesis) 12:1-3
De HEERE nu zei tegen Abram: Gaat u uit uw land, uit uw familiekring en uit het huis van uw vader, naar het land dat Ik u wijzen zal. Ik zal u tot een groot volk maken, u zegenen en uw naam groot maken; en u zult tot een zegen zijn. Ik zal zegenen wie u zegenen, en wie u vervloekt, zal Ik vervloeken; en in u zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden.

Vervolgens werd Avraham vertelt dat hij niet alleen een natie zou verwekken, maar dat hij vele volken zou verwekken:

Breisheet (Genesis) 17:4-8
Wat Mij betreft, zie, Mijn verbond is met u! U zult vader worden van een menigte volken. U zult niet meer Abram heten, maar uw naam zal Abraham zijn, {Abraham-In de laatste lettergreep van dit woord klinkt het Hebreeuwse woord voor ‘menigte’ door. } want Ik zal u vader van een menigte van volken maken. Ik zal u uitermate vruchtbaar maken: Ik zal u tot volken maken en er zullen koningen uit u voortkomen. Ik zal Mijn verbond maken tussen Mij, u en uw nageslacht na u, al hun generaties door, tot een eeuwig verbond, om voor u tot een God te zijn, en voor uw nageslacht na u. Ik zal aan u en uw nageslacht na u het land waar u vreemdeling bent, {het land … bent-Letterlijk: het land van uw vreemdelingschap. } heel het land Kanaän, als eeuwig bezit geven. Ik zal hun tot een God zijn.

Wie zijn deze vele volken? De islamitische volkeren stammen ook af van Avraham, maar dit zijn niet de mensen van het Verbond, omdat de belofte specifiek door Yitzhak (Isaac) zou komen:

Breisheet (Genesis) 17:19-21
God zei: Integendeel, uw vrouw Sara zal u een zoon baren en u moet hem de naam Izak geven. Ik zal Mijn verbond met hem maken, tot een eeuwig verbond voor zijn nageslacht na hem. Wat Ismaël betreft, heb Ik u verhoord. Zie, Ik heb hem gezegend en zal hem vruchtbaar maken en hem uitermate talrijk maken: twaalf vorsten zal hij verwekken en Ik zal hem tot een groot volk maken. Mijn verbond echter zal Ik met Izak maken, de zoon die Sara u volgend jaar op deze vastgestelde tijd zal baren.

Ismaël heeft ook een erfenis. Daarin, dat Ismaël tot twaalf vorsten zou worden: en inderdaad, er zijn twaalf islamitische landen. Maar de Redding is niet uit Ismaël, maar uit de Joden (betekenis Yeshua, Johannes 4:22), en de belofte werd geprofeteerd te komen door Yitzchak, en dan door Ja’akov (of Israël).

Genesis 35:10-12 vertelt ons ook dat Israël een natie zou verwekken, en een groep van volken:

Breisheet (Genesis) 35:9-12
En God verscheen opnieuw aan Jakob, nadat hij uit Paddan-Aram gekomen was, en Hij zegende hem. God zei toen tegen hem: Uw naam is Jakob, maar uw naam zal voortaan niet meer Jakob luiden, maar Israël zal uw naam zijn; en Hij gaf hem de naam Israël. Verder zei God tegen hem: Ik ben God, de Almachtige. Wees vruchtbaar en word talrijk. Een volk, ja, een menigte van volken zal uit u ontstaan; koningen zullen uit uw lichaam {uit uw lichaam-Letterlijk: uit uw lendenen. } voortkomen. Dit land, dat Ik Abraham en Izak gegeven heb, dat zal Ik aan u geven; en aan uw nageslacht na u zal Ik dit land geven.

Hoewel er veel genetische immigratie en emigratie heeft plaatsgevonden zijn de Joden van deze huidige tijd in wezen de directe profetische afstammelingen van de Joden van de tijd van Yeshua.

Daarom kunnen we, wanneer vers elf spreekt van een volk en een menigte van volken die afstammen van Ja’akov, aannemen dat het enkelvoud natie waarvan wordt gesproken het Joodse volk is, maar wie zijn dan de volkeren?

De islamitische landen komen niet in aanmerking omdat zij afstammen van Ismaël (en niet Israël). Daarom zijn de enige redelijke kandidaten de protestants-christelijke volkeren, uit wie de Efraïmieten zich nu (niet geheel toevallig) beginnen af te tekenen.

Merk op dat dit ook zinvol is.

Ondanks beweringen uit de Moslims van het tegendeel zijn de christenen de enige andere mensen op aarde die dezelfde Elohim aanbidden, en die hetzelfde boek lezen. Dat er gevochten wordt tussen Juda en Efraïm kan gemakkelijk worden toegeschreven aan de gevechten die altijd al hebben bestaan tussen de Twee Huizen (sinds de oudheid).

Vervolgens zullen we, beginnend met de droom van Jacob’s Ladder, de profetieën die alleen door het verspreiden van de stammen konden worden vervuld gaan bekijken. Er zijn een aantal zeer belangrijke aspecten die in deze profetie genoemd worden die zowel door orthodox joodse alsook christelijke geleerden gemist worden:

Breisheet (Genesis) 28:10-15
Jakob nu vertrok uit Berseba en ging naar Haran. Hij bereikte de plaats waar hij overnachtte, want de zon was ondergegaan. Hij nam een van de stenen van die plaats, maakte daar zijn hoofdkussen van, en legde zich op die plaats te slapen. Toen droomde hij, en zie, op de aarde stond een ladder, waarvan de top de hemel raakte, en zie, de engelen van God klommen daarlangs omhoog en omlaag. En zie, de HEERE stond boven aan die ladder en zei: Ik ben de HEERE, de God van uw vader Abraham en de God van Izak; dit land waarop u ligt te slapen, zal Ik u en uw nageslacht geven. Uw nageslacht zal talrijk zijn als het stof van de aarde en u zult zich uitbreiden naar het westen, het oosten, het noorden en het zuiden. In u en uw nageslacht zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden. En zie, Ik ben met u, Ik zal u beschermen overal waar u heen zult gaan, en Ik zal u terugbrengen in dít land, want Ik zal u niet verlaten, totdat Ik gedaan heb wat Ik tot u gesproken heb!

Vers 14 is een heel bijzondere vers en bevat een tweevoudige belofte.
In Galaten 3:16 vertelt de apostel Shaul (Paulus) ons dat dit woord “zaad” een enkelvoud is, en dat het verwijst naar Yeshua:

Galaten 3:16
Welnu, zo zijn de beloften aan Abraham en aan zijn nageslacht gedaan. Hij zegt niet: En aan de nageslachten, alsof er sprake zou zijn van velen; maar van één: En aan uw Nageslacht; dat is Christus.

Dit is weer een van die frequent voorkomende gevallen waarin de woorden van de apostel Shaul zoveel christenen op het verkeerde been hebben gezet gedurende vele jaren, want het was nog geen tijd dat de waarheid zou worden onthuld.

In juiste context gezet vertelt de droom van Jacob’s Ladder ons dat de hele wereld zou worden gezegend in Yeshua. Dat is duidelijk de waarheid. Alle landen hebben geprofiteerd van de enorme technologische en industriële prestaties die zijn voortgebracht door de protestants-christelijke volkeren. Veel landen hebben ook geprofiteerd van de vele maatschappelijke vrijheden die oorspronkelijk werden gestart vanuit de protestants-christelijke samenleving (en waarvan sommigen zeggen dat ze alleen kunnen overleven in een gelovige samenleving).

Maar, als we de taal zorgvuldig bestuderen, zien we dat er eigenlijk twee zegeningen in vers veertien zitten. Naast het feit dat alle geslachten der aarde in Yeshua worden gezegend worden alle families der aarde gezegend in Ja’akov (of Israël). In zijn strengste, meest letterlijke betekenis uitgelegd zou dit betekenen dat alle families van de aarde gezegend zouden worden doordat ze zouden huwen met afstammelingen van Israël. (Dit kan onmogelijk verwijzen naar Yeshua, want Yeshua heeft nooit kinderen gehad.)

Wat de passage verklaart is dat alle families van de aarde zouden worden geënt op het letterlijke zaad van Jakob, en dat zodra alle families van de aarde zo letterlijk deel zijn geworden van de Israëlitische afstamming, dan zijn ze onderworpen aan de belofte ervan.

Ooit waren ze onderworpen aan de belofte dat ze de optie hadden om verlossing te ontvangen door genade door het geloof, door het aanvaarden van Yeshua als hun Messias.

Veel christenen vinden de genetische component een uitdaging omdat het christendom zich altijd alleen en uitsluitend gericht heeft op de gave van genade door het geloof:

Galaten 3:26-29
Maar nu het geloof gekomen is, zijn wij niet meer onder een leermeester. Want u bent allen kinderen van God door het geloof in Christus Jezus. Want u allen die in Christus gedoopt bent, hebt zich met Christus bekleed. Daarbij is het niet van belang dat men Jood is of Griek; daarbij is het niet van belang dat men slaaf is of vrije; daarbij is het niet van belang dat men man is of vrouw; want allen bent u één in Christus Jezus. En als u van Christus bent, dan bent u Abrahams nageslacht en overeenkomstig de belofte erfgenamen.

Het niet begrijpen van de rol van een Messias leidt ertoe dat de christelijke leer, bv uit Galaten 3:26-29, vaak verkeerd leert door te zeggen dat men alleen maar omdat men gelooft in Yeshua verlost wordt, en dat de genetische component niet meer belangrijk is. Dat is echter niet wat deze passage eigenlijk zegt. Ons ervan bewust zijnde dat de brieven van Shaul soms verwarrend kunnen zijn, zien we dat wat deze passage eigenlijk zegt is dat de Messias kwam om de Israëlieten terug te brengen naar de Beloften van de Eeuwige (het Verbond). Met andere woorden, Hij kwam voor Avraham en de nakomelingen van Israël.

De vraag die dan meestal rijst is: “Waarom zou de Messias alleen komen voor degenen die onderworpen zijn aan de beloften?” Dat is omdat dit is de eensluidende definitie is van een Messias: een Goddelijk-Benoemd Leider die de verloren en verspreid kinderen van Israël terug brengt. De definitie van het christendom is eigenlijk anti-Messias: degene die afdoet met de kinderen van Israël ten gunste van degenen die nooit erfgenamen van de belofte waren. Deze interpretatie is volledig in tegenspraak met de Schrift.

De volgende vraag die meestal meteen ontstaat is er een van opperste verbazing: “Wat als er iemand in de binnenlanden van de Braziliaanse jungle woont die nooit Jakobs genetica heeft ontvangen? Zou hij of zij dan in staat zijn om te enten in het Verbond uit genade door het geloof?

Het simpele antwoord is dat deze vraag rechtstreeks tegen de Schrift ingaat. Er wordt ons op meerdere plaatsen vertelt dat elk gezin, elke natie, en elke familie zal worden gezegend in het zaad van Avraham (via Ya’akov). Tenzij we bereid zijn om JHWH een leugenaar te noemen moeten we elk woord van Zijn Woord geloven.

Het gedetailleerde antwoord is dat er verslagen zijn van de Israëlieten die al vóór de Babylonische ballingschap, ca 586 voor Chr., zowel op het Noordelijke als Zuidelijke Amerikaanse continent waren geweest. Moderne archeologen hebben ook oude Fenicische trans-Atlantische reizen (bv: Thor Hyerdahl met de Ra I en II expedities) nagebootst, en omdat de Israëlieten ook zeevarende kooplieden waren, is er geen reden om te geloven dat niet ook een aantal onder hen de Atlantische Oceaan of andere oceanen overgestoken zijn.

Verder waren er drie grote (en andere minder belangrijke) ballingschappen van het Volk in de lange geschiedenis van Israël. De overgrote meerderheid van de Israëlieten keerde nooit meer terug van deze ballingen, en gezien de vele duizenden jaren waarin deze ballingen moesten fuseren, migreren en assimileren, lijkt het alleen maar redelijk dat ze ruim de tijd hadden om de letter van het Woord van JHWH te vervullen.

Als we bedenken dat de oude Israëlieten ook zeevaarders waren dan is bijna drieduizend jaar tijd genoeg voor het verstrooide van Jakob om zich te hebben verspreid naar de vier hoeken van de aarde. Om te visualiseren hoe veel tijd dergelijke migraties kunnen kosten, is alles wat we moeten doen ons voor te stellen dat we drie kopjes chloor in een Olympisch zwembad gieten. Het kan enige tijd duren voor de chloor zich volledig heeft verspreidt, maar men kan er zeker van zijn dat het zal gebeuren.

De joden staan erom bekend gedurende alle eeuwen in het centrum van de wereldhandel te hebben gestaan. De Schrift registreert ook voor ons dat het Jodendom in het hart van Afrika was doorgedrongen tijdens of vóór de eerste eeuw. Zo kwam bijvoorbeeld een Ethiopische Jood voor de bedevaart naar Jerusalem:

Ma’ase (Hand.) 8:27
En hij stond op en vertrok; en zie, een Ethiopiër, een kamerheer en een machtig heer van de kandakè, de koningin van de Ethiopiërs, die heel haar schat kist beheerde en gekomen was om in Jeruzalem te aanbidden.

We moeten niet vergeten dat Ethiopië op een derde van de weg naar Zuid-Afrika ligt, en dat Nigeria op dezelfde afstand ligt. Als we ons eraan herinneren dat het woord “Niger” zwart betekent, waren er blijkbaar ook Nigeriaanse Joden onder de profeten en leraren:

Ma’ase (Hand.) 13:1
En er waren in Antiochië, in de gemeente aldaar, enkele profeten en leraars, namelijk Barnabas, Simeon, die Niger genoemd werd, Lucius van Cyrene, Manahen, die met Herodes de viervorst opgegroeid was, en Saulus.

Echter, ondanks de migraties van de kinderen Israëls, is genetica slechts een ondergeschikte voorwaarde voor verlossing. De Eeuwige gebruikt dit slechts om alle mensen deel te laten hebben aan de belofte aan Avraham. Men wordt niet gered door de genetica, maar door het geloof in Yeshua:

Galaten 3:7
Begrijp dan toch dat zij die uit het geloof zijn, Abrahams kinderen zijn.

Juda en Efraïm werden verstrooid naar de vier hoeken van de aarde, om te worden gemengd met de kinderen van elke stam en taal en volk. Eens in de familie, werd elk volk en elke clan gezegend met de genetica van Israël, de hele wereld was nu erfgenaam van de belofte van verlossing.

Vanaf dat moment werd het alleen maar een kwestie van wie er zou besluiten om te luisteren naar de stem van Yeshua en er acht op te geven, en wie niet wil luisteren.

Yeshua vertelt ons dat Zijn schapen Zijn stem zullen horen en hun broeders (de Joden) weer zullen verenigen:

Yochanan (Johannes) 10:14-16
Ik ben de goede Herder en Ik ken de Mijnen en word door de Mijnen gekend, zoals de Vader Mij kent en Ik de Vader ken; en Ik geef Mijn leven voor de schapen. Ik heb nog andere schapen, die niet van deze schaapskooi zijn; ook die moet Ik binnenbrengen, en zij zullen Mijn stem horen en het zal worden één kudde en één Herder.

Als Zijn schapen Zijn stem horen die hen na tweeduizend jaar terugroept naar het Land, zal dit ook de andere profetieën in vervulling laten gaan.

Bijvoorbeeld:
In Jeremia 31:6 staat het woord “Wachters”; in het Hebreeuws “Notzrim”. Dit is ook het Hebreeuwse woord voor de christenen:

Jeremia (Jeremia) 31:6
Want er zal een dag zijn dat de wachters zullen roepen op het bergland van Efraïm: “Sta op, laten wij opgaan naar Sion, naar de HEERE, onze God!”