De Shabbat

Het vierde gebod is het gebod om de Shabbat te houden. De Shabbat is een van de tien opdrachten die יהוה gegraveerd heeft in de stenen tafelen.

Shemot (Exodus) 20:8-11
“Gedenk de sabbatdag, dat u die heiligt. Zes dagen zult u arbeiden en al uw werk doen, maar de zevende dag is de sabbat van JHWH, uw Elohim. Dan zult u geen enkel werk doen, u, noch uw zoon, noch uw dochter, noch uw slaaf, noch uw slavin, noch uw vee, noch uw vreemdeling die binnen uw poorten is. Want in zes dagen heeft JHWH de hemel en de aarde gemaakt, de zee, en al wat erin is, en Hij rustte op de zevende dag. Daarom zegende JHWH de sabbatdag, en heiligde die.”

De sabbat is de zevende dag van de week, en het feit dat יהוה het gebod om uit te rusten (dat wil zeggen, naar ‘sabbat’) in steen geschreven heeft moet ons toch een idee geven van de mate van belangrijkheid en onveranderlijkheid die יהוה hieraan toewijst.

De reden dat יהוה de Shabbat aan de zevende dag van de week toegewezen heeft is dat יהוה de hemelen en de aarde in zes dagen geschapen en daarna stopte met werken op deze zevende dag om die van dan af in stand te houden.

B’reisheet (Genesis) 2:2-3
“Toen Elohim op de zevende dag Zijn werk, dat Hij gemaakt had, voltooid had, rustte Hij op de zevende dag van al Zijn werk, dat Hij gemaakt had. En Elohim zegende de zevende dag en heiligde die, want daarop rustte Hij van al Zijn werk, dat God schiep door het te maken.”

Echter, יהוה rustte niet alleen op de zevende dag, maar Hij werd ook verfrist door de gemeenschap die Hij had met de schepping.

Shemot (Exodus) 31:12-17
“Verder zei JHWH tegen Mozes: U dan, spreek tot de Israëlieten en zeg: U moet zeker Mijn Shabbatten in acht nemen, want dat is een teken tussen Mij en u, al uw generaties door, zodat men weet dat Ik JHWH Elohim ben, Die u heiligt. Ja, u moet de Shabbat in acht nemen, want die is voor u heilig. Wie hem ontheiligt, moet zeker gedood worden, ja, ieder die op die dag werk verricht, die persoon moet uitgeroeid worden uit het midden van zijn volksgenoten. Zes dagen zal er werk verricht worden, maar op de zevende dag is het Shabbat, een dag van volledige rust, heilig voor JHWH. Ieder die op de Shabbatdag werk verricht, moet zeker gedood worden. Laat de Israëlieten dan de Shabbat in acht nemen, door de Shabbat te houden, al hun generaties door, als een eeuwig verbond. Hij zal tussen Mij en de Israëlieten voor eeuwig een teken zijn, want JHWH heeft in zes dagen de hemel en de aarde gemaakt, en op de zevende dag heeft Hij gerust en Zich verkwikt.”

Het taalgebruik is hier enigszins vreemd. Omdat de kracht en macht van יהוה volledig zonder limiet is, hoe kan יהוה dan moe zijn? En als Hij niet moe kan zijn, hoe kan יהוה dan worden verfrist?

In moderne computer termen; als een computerscherm in de war raakt, misschien omdat een computer te lang heeft aangestaan of te warm wordt. Of omdat er te veel operaties tegelijk met de computer gebruikt worden zonder dat de computer een pauze gegund wordt, kan het computerscherm wanordelijk worden. Om deze toestand te corrigeren drukt men op de knop ‘Vernieuwen’. Op precies dezelfde manier is de Shabbat een soort van ‘vernieuw’-knop voor de mensheid, waarbij de juiste orde wordt hersteld tussen Elohim en de mens, door met opzet een dag tijd te nemen om te aanbidden, en om uit te rusten in Hem.

Let op het taalgebruik: het doel van de Shabbat is om te rusten in Hem. Het doel van de Shabbat is niet om te rusten en te ontspannen in het vlees door te naaien, door te wandelen, door het inhalen van het tekort aan slaap door de week, of door deel te nemen aan recreatieve activiteiten, zoals varen, vissen of televisie kijken. Integendeel, het doel van יהוה voor de sabbat is het herstellen van de juiste orde tussen יהוה Elohim en de mens. Zoals we zullen zien, betekent dit voor ons om samen te komen, en Hem te dienen als een verenigd, gecombineerd Lichaam van de Messias

Hebreeën 10:24-25
“En laten wij op elkaar letten door elkaar aan te vuren tot liefde en goede werken. Laten wij de onderlinge bijeenkomst niet nalaten, zoals het bij sommigen de gewoonte is, maar elkaar aansporen, en dat zoveel te meer als u de grote dag ziet naderen”.

יהוה heeft specifieke regels voor de Shabbat. Hij vertelt ons niet alleen dat wij geen werk mogen doen, maar ook dat we iemand anders niet mogen aanzetten om te werken op die dag: noch onze zonen, en onze dochters, noch onze knechten, noch onze dienstmaagden, noch ons vee, noch enige vreemdeling die binnen onze poorten woont.

Shemot (Exodus) 20:8-11
“Gedenk de sabbatdag, dat u die heiligt. Zes dagen zult u arbeiden en al uw werk doen, maar de zevende dag is de sabbat van JHWH, uw Elohim. Dan zult u geen enkel werk doen, u, noch uw zoon, noch uw dochter, noch uw slaaf, noch uw slavin, noch uw vee, noch uw vreemdeling die binnen uw poorten is. Want in zes dagen heeft JHWH de hemel en de aarde gemaakt, de zee, en al wat erin is, en Hij rustte op de zevende dag. Daarom zegende JHWH de sabbatdag, en heiligde die.”

Het basisconcept is dat we rusten en ontspannen in Hem, en ervoor te zorgen dat iedereen en iedereen die onder ons gezag staat om te rusten en zich te ontspannen in Hem. In de praktijk betekent dit dat we niemand moeten aannemen die zijn gewone werk doet, of werk tegen betaling doen op de Shabbat.

יהוה zegende zowel de zevende dag, maar zette die ook volledig apart. Door deze te zegenen, gaf Hij Zijn volk een dag uit hun drukke weken die ze moeten hebben om geen moeizaam werk te doen. Dit is zo waar dat de kinderen van Israël niet eens verondersteld werden om op de sabbat te koken.

In de Sinaï woestijn werd tegen de kinderen van Israël gezegd twee keer zoveel in te zamelen en te bereiden aan voedsel op de zesde dag van de week (ook wel ‘Voorbereiding dag’ genoemd), zodat er niet ingezameld of gekookt hoeft te worden op de Shabbat.

Shemot (Exodus) 16:22-30
“Op de zesde dag gebeurde het dat zij een dubbele hoeveelheid brood verzamelden, twee gomers voor één persoon. Al de leiders van de gemeenschap kwamen dat aan Mozes vertellen. Hij zei toen tegen hen: Dat is het wat JHWH gesproken heeft. Morgen is het de rust dag, de heilige Shabbat voor JHWH! Wat u bakken wilt, bak het, en kook wat u koken wilt, en laat alles wat er overblijft voor uzelf liggen om het tot de volgende morgen te bewaren. Zij lieten het staan tot de volgende morgen, zoals Mozes geboden had, en nu stonk het niet en waren er geen maden in. Toen zei Mozes: Eet dit vandaag, want vandaag is het de Shabbat voor JHWH. U zult het vandaag buiten niet vinden. Zes dagen moet u het verzamelen, maar op de zevende dag is het Shabbat. Dan zal het er niet zijn. Het gebeurde echter op de zevende dag dat sommigen van het volk eropuit gingen om brood te verzamelen, maar zij vonden niets. Toen zei JHWH tegen Mozes: Hoelang weigert u nog Mijn geboden en Mijn wetten in acht te nemen? Zie, omdat JHWH u de Shabbat gegeven heeft, daarom geeft Hij u op de zesde dag brood voor twee dagen. Ieder moet op zijn plaats blijven! Niemand mag er op de zevende dag vanuit zijn verblijf plaats op uit gaan! Zo rustte het volk op de zevende dag.

Het idee is om je alle zes de dagen van de week voor te bereiden op de Shabbat, en dan op de zesde dag twee keer zoveel voor te bereiden , zodat men niet hoeft in te zamelen of hoeft toe te bereiden op de zevende dag.

Met het werk van de voedselbereiding dat al gedaan is, is er op de Shabbat gewoon veel meer rust.

יהוה zegt ons Hij zeer zwaar tilt aan de rust van Zijn volk van hun arbeid op de zevende dag. Hij vertelt ons zelfs dat wie ook maar enig werk doet op de Shabbat ter dood moet worden gebracht. Dit is een teken van het verbond tussen יהוה en ons voor eeuwig en altijd, in al onze generaties.

Shemot (Exodus) 31:12-17
“Verder zei JHWH tegen Mozes: U dan, spreek tot de Israëlieten en zeg: U moet zeker Mijn Shabbatten in acht nemen, want dat is een teken tussen Mij en u, al uw generaties door, zodat men weet dat Ik JHWH ben, Die u heiligt. Ja, u moet de Shabbat in acht nemen, want die is voor u heilig. Wie hem ontheiligt, moet zeker gedood worden, ja, ieder die op die dag werk verricht, die persoon moet uitgeroeid worden uit het midden van zijn volksgenoten. Zes dagen zal er werk verricht worden, maar op de zevende dag is het Shabbat, een dag van volledige rust, heilig voor JHWH. Ieder die op de Shabbatdag werk verricht, moet zeker gedood worden. Laat de Israëlieten dan de Shabbat in acht nemen, door de Shabbat te houden, al hun generaties door, als een eeuwig verbond. Hij zal tussen Mij en de Israëlieten voor eeuwig een teken zijn, want JHWH heeft in zes dagen de hemel en de aarde gemaakt, en op de zevende dag heeft Hij gerust en Zich verkwikt.

Maar, zoals mensen nu eenmaal zijn denken ze soms יהוה te kunnen beproeven. Dus toen Israël in de woestijn verbleef koos een man, onmiddellijk nadat יהוה het volk had gewaarschuwd dat iedereen die rebelleerde tegen Zijn geboden ter dood moest worden gebracht, ervoor om de Shabbat te schenden om hout in te zamelen. Toen Moshe יהוה vroeg wat te doen, beval יהוה dat de man zeker gedood moest worden.

Bemidbar (Numeri) 15:32-36
Toen de Israëlieten in de woestijn waren, troffen zij een man aan die hout sprokkelde op de sabbatdag. En zij die hem aantroffen terwijl hij hout sprokkelde, brachten hem naar Mozes en naar Aäron, en naar heel de gemeenschap. Zij namen hem in hechtenis, want er was nog geen beslissing genomen wat met hem gedaan moest worden. Toen zei JHWH tegen Mozes: Die man moet zeker gedood worden. Heel de gemeenschap moet hem met stenen stenigen buiten het kamp. Toen bracht heel de gemeenschap hem weg tot buiten het kamp, en zij stenigden hem met stenen, zodat hij stierf, zoals JHWH Mozes geboden had.

De reden dat deze man de sabbat ontheiligde was dat hij ervoor gekozen had om routine- en tijdrovend werk te doen dat hij ook wel voor of na de Shabbat had kunnen uitvoeren. Hij had in plaats daarvan moeten samenkomen en יהוה moeten aanbidden in die tijd.

Wanneer יהוה een speciale tijd aan ons opdraagt om Hem te ontmoeten, moeten we als Zijn bruid, of hierop geënt zijnde, alles in het werk stellen om vervolgens die ontmoeting met Hem te hebben. Als er arbeid is die gedaan kan worden voor of na de sabbat, zodat we meer tijd met Hem kunnen doorbrengen op die dag, dan moet dat werk worden gedaan op dagen buiten de Shabbat.

Maar hoewel deze man doordat hij hout aan het sprokkelen was, de Shabbat schond, zei Yeshua dat Zijn discipelen de Shabbat niet schonden en braken toen ze aren van graan plukten en aten op de sabbat.

Mattheus 12:1-8
In die tijd ging Yeshua op een Shabbat door de korenvelden, en Zijn discipelen hadden honger en begonnen aren te plukken en te eten. Toen de Farizeeën dat zagen, zeiden zij tegen Hem: Zie, Uw discipelen doen iets wat niet geoorloofd is te doen op de Shabbat. Maar Hij zei tegen hen: Hebt u niet gelezen wat David deed toen hij honger had, en zij die bij hem waren? Hoe hij het huis van Elohim binnengegaan is en de toonbroden gegeten heeft, die hij niet mocht eten, evenmin als zij die bij hem waren, maar alleen de priesters? Of hebt u niet gelezen in de Thora dat de priesters op de Shabbatdagen de Shabbat ontheiligen in de tempel, en toch onschuldig zijn? Ik zeg u echter dat hier Iemand is Die meer is dan de tempel. Maar als u geweten had wat het betekent: Ik wil barmhartigheid en geen offer, dan zou u de onschuldigen niet veroordeeld hebben. Want de Zoon des mensen is Meester, óók van de Shabbat.

Er zijn verschillende redenen dat de discipelen van Yeshua de sabbat niet ontheiligden. Misschien is een van de meest voor de hand liggende reden dat Zijn discipelen geen betaald werk deden. Zij waren ook niet bezig met oogsten met een sikkel en een mand, ofwel aan het inzamelen om het te verkopen, of om het voor later op te slaan. In plaats daarvan brachten ze de tijd door met hun “man”, en aten ze gewoon iets wat ze direct bij de hand hadden tijdens een wandeling door het gebied, net zoals men een paar granaatappels zou plukken als men ze tegenkwam op de weg naar de synagoge. Aangezien het niet echt ‘werk’ was om deze aren te plukken en op te eten, hoeft het ook niet te worden uitgesteld tot later.

Andere zaken die geen ‘gebruikelijke werk’ zijn, en die dus niet hoeven te worden uitgesteld tot na de Shabbat zijn genezing en goed doen.

Mattai (Mattheüs) 12:9-12
“En Hij vertrok vandaar en kwam in hun synagoge. En zie, er was iemand die een verschrompelde hand had. En ze vroegen Hem: Is het ook geoorloofd op de Shabbatdagen te genezen? Dit om Hem te kunnen beschuldigen. Hij zei tegen hen: Welk mens onder u die één schaap heeft, zal het niet, als het op een Shabbat in een kuil valt, grijpen en eruit tillen? Hoeveel gaat niet een mens een schaap te boven! Daarom is het geoorloofd op de Shabbatdagen goed te doen.”

Soms hebben mensen vragen over het ziekenhuispersoneel: Is het omdat Yeshua zei dat het goed is om te genezen op de Shabbat, daarom ook goed voor gelovigen om te werken als artsen, verpleegkundigen, politie en brandweer, of als andere hulpdiensten personeel? Misschien is het beter te begrijpen als we de volgende analogie bekijken:

De schrift vergelijkt Israël met een maagdelijke bruid, en als Israël een maagdelijke bruid is, dan zou men kunnen overwegen de Shabbat (of een andere feestdag) als een ‘date’ tussen de bruid en haar toekomstige echtgenoot te zien. Als de bruid haar geliefde verloofde vervolgens maar een dag in de week kan zien zal ze, als ze werkelijk van haar verloofde houdt, er alles aan doen om bij hem te zijn, en zal ze zoeken naar manieren om het grootste deel van haar tijd vrij te maken om bij hem te zijn. Hierdoor zal ze zorgen dat ze al haar aardse taken in de rest van de week gedaan heeft, zodat ze voor die speciale dag zoveel mogelijk tijd heeft om bij hem te zijn.

Mocht er nu iemand, precies op de dag die ze wilde doorbrengen met haar verloofde, aan de deur van de bruid komen die dringend behoefte heeft aan medische zorg (of zelfs levensmiddelen), zal haar verloofde waarschijnlijk heel blij en gelukkig met haar zijn als ze stopt met waar ze mee bezig was en de hulp geeft die nodig is. Maar in tegenstelling daartegen zal haar verloofde waarschijnlijk niet blij zijn als ze door de week lui is geweest, of zichzelf overwerkt heeft, of allerlei klusjes heeft laten liggen, of te uitgeput is om de waardevolle tijd met hem door te brengen.

Het is waar dat niet alle werk kan worden uitgesteld tot een andere keer. Zo moet bijvoorbeeld melkvee zeven dagen per week worden gemolken, en dieren zoals schapen moeten tijdens de bevalling heel veel hulp krijgen, en het maakt daarbij niet uit welke dag van de week het is. En zoals het leven nu eenmaal is, medische noodgevallen ontstaan zeven dagen per week, en ambulance en medisch personeel moet paraat staan om hen die in nood verkeren te helpen. Echter, in al deze scenario’s, is er werk dat absoluut moet worden uitgevoerd op het moment dat de crisis zich voordoet, maar is er ook ander werk dat kan worden uitgesteld tot later. Al het werk dat kan worden gedaan voor of na de Shabbat, zou dan ook moeten worden gedaan voor of na de Shabbat.

Wat precies wel en niet mag worden gedaan op de Shabbat is onderwerp van veel debat. Exodus 35 vertelt ons dat iedereen die werkt op de Shabbat ter dood moet worden gebracht, en dan geeft יהוה ons ook een nogal merkwaardige gebod, namelijk om geen vuur aan te steken op de Shabbatdag.

Shemote (Exodus) 35:1-3
“Toen liet Mozes heel de gemeenschap van de Israëlieten bijeenkomen en hij zei tegen hen: Dit zijn de woorden die JHWH geboden heeft om ze te doen: Zes dagen moet er werk verricht worden, maar de zevende dag moet heilig voor u zijn, een Shabbat, een dag van volledige rust, voor JHWH. Ieder die op die dag werk verricht, moet gedood worden. U mag op de Shabbatdag in geen van uw woongebieden vuur aansteken.”

Waarom zou יהוה ons verbieden een vuur aan te steken in onze woningen op de Shabbat? In veel streken moet men een vuur branden, zeker in de winter, om alleen maar warm te blijven, en de Shabbat zou hier nauwelijks ontspanning geven of verfrissend zijn zonder warmte. Maar als we kijken naar deze passage in het Hebreeuws, zullen we beter in staat zijn om een beter gevoel voor de bedoeling van יהוה te krijgen.

Het woord ‘aansteken’ is hier ta-ba-aru (תְבַעֲרוּ ‫  ), wat zeer waarschijnlijk de Hebreeuwse bron is voor het woord “te branden.” Dit is ook het woord dat gebruikt wordt om de brandende braambos te beschrijven in Exodus 3:2. Dus, het gebod om geen een vuur aan te steken op Shabbat is waarschijnlijk het gebod om geen vuur te branden op de sabbat.

Maar zelfs als het gebod in Exodus 35:3 luidt dat we geen vuur mogen branden op de sabbat blijven we nog steeds met de vraag zitten, waarom zou יהוה ons bevelen om geen vuur voor warmte (of licht) te branden op Zijn rust- en verfrissing dag? Heeft Hij de wens ons te laten wonen in de kou en het donker?

Laten we onderkennen dat de zinsnede ‘uw woongebieden’ is ‘moshavotheichem,’ (מֹשְׁבֹתֵיכֶם ‫ ), wat betekent ‘uw gemeenschappen.’ Omdat hout met de hand moest worden verzameld, stak niet elke individuele familie altijd hun eigen vuur aan. Integendeel, in de oudheid, maakten families en clans een gemeenschappelijk vuur. Dit is de plaats waar de mensen van een uitgebreide familie samen kookten, en allerlei werkzaamheden deden waarbij vuur nodig was, zoals smeden.
Daarom lijkt het waarschijnlijker dat wat יהוה echt wenste te verbieden het ontsteken of branden was van een werk- of een kookvuur op Shabbat.

We lezen in Handelingen ook dat er veel lampen in de bovenzaal waar de apostel Shaul les gaf waren.

Ma’asim (Handelingen) 20:7-8
“En op de eerste dag van de week, toen de discipelen bijeengekomen waren om brood te breken, sprak Shaul hen toe, omdat hij de volgende dag wilde vertrekken; en hij liet zijn toespraak voortduren tot middernacht. En er waren veel lampen in de bovenzaal waar zij bijeenwaren.

Veel Schriftgeleerden discussiëren over de vertaling “op de eerste dag van de week.” In het Grieks staat er geschreven: “mia ton Sabbaton”, waarvan veel van deze Schriftgeleerden beweren dat het beter vertaald zou zijn met: “op een van de Shabbatten.”

Als deze bijeenkomst heeft plaatsgevonden op een van de Shabbatten, zoals sommige geleerden beweren, zou het ons laten zien dat Shaul geloofde dat men niet-werk-gerelateerde vuren kon ontsteken en laten branden (in dit geval lampen) op de Shabbat, voor licht of warmte.

Wat dit laat zien is dat het niet de bedoeling van יהוה is dat we in de kou of het donker blijven zitten op Zijn dag van aanbidding en verfrissing. Dat is waarom, terwijl de straf voor het ontheiligen van de Shabbat streng is, de regels voor het houden van de Shabbat moeten worden geïnterpreteerd met gezond verstand.

Soms wordt, vanuit de regel dat JHWH de kinderen van Israël vertelde om in hun plaats te blijven op de zevende dag toen ze in de woestijn verbleven, gesuggereerd dat we niet hoeven samen te komen op de Shabbat.

Shemote (Exodus) 16:29
“Zie, omdat JHWH u de Shabbat gegeven heeft, daarom geeft Hij u op de zesde dag brood voor twee dagen. Ieder moet op zijn plaats blijven! Niemand mag er op de zevende dag vanuit zijn verblijf plaats opuit gaan!”

Echter, de context van dit gebod ‘ieder moet op zijn plaats blijven’ is niet met betrekking tot de samenkomsten voor de eredienst gegeven, maar alleen met betrekking tot het verzamelen en bereiden van voedsel. In plaats van voor voedsel in te zamelen en het voor te bereiden op de Shabbat, werd van de kinderen van Israël verwacht dat ze het een dag op voorhand zouden doen, zodat ze niet hoefden te werken en te koken op Shabbat.

Het gebod om samen te komen voor de eredienst op de Shabbat wordt gegeven in Leviticus 23:3. We zullen hier ook kijken naar het Hebreeuws.

De zevende dag wordt beschreven als een Shabbat van volkomen rust en een apart gezette samenkomst. Het Hebreeuws is hier ‘miqra Qodesh’ ‫קֹדֶשׁ מִקְרָא ), wat in het Nederlands meestal wordt vertaald als een ‘heilige samenkomst’. Een ‘miqra’ is een openbare bijeenkomst, en ook een profetische oefening.

OT:4744 miqra’ (mik-raw’); van OT:7121; iets wat is uitgeroepen, bv een openbare ontmoeting (de handeling, de person of de plaats); ook een repetitie / oefening.

De letter ‘mem’ (מ‫) impliceert een groep, en ‘karaw’ (קְרָא) betekend ‘uitgeroepen’. Derhalve is een miqra (מִקְרָא ‫) een ‘uitgeroepen groepssamenkomst’, of een ‘oproep tot een openbare samenkomst’. Let op dat het hier gaat om een profetische oefening ofwel repetitie zoals we zien in Colossenzen 2:16-17.

Het was de gewoonte van Yeshua om aan dit gebod te voldoen en een openbare aanbidding- en gebed samenkomst te bezoeken door naar de plaatselijke synagoge te gaan.

Luqa (Lukas) 4:16
“En Hij kwam in Nazareth, waar Hij opgevoed was, en ging naar Zijn gewoonte op de dag van de Shabbat naar de synagoge, en Hij stond op om te lezen.”

Zoals wij het bij Beit Emoenah uitleggen: het lijkt erop dat de apostelen ook de bedoeling hadden de tot geloof komende heidenen aan de eis te laten voldoen om zich voor het gebed te verzamelen door naar de lokale synagogen te gaan op elke Shabbat.

Ma’asim (Handelingen) 15:19-21
“Daarom ben ik van oordeel dat men het hun die zich uit de heidenen tot Elohim bekeren, niet lastig moet maken, maar aan hen moet schrijven dat zij zich dienen te onthouden van de dingen die door de afgoden besmet zijn, van ontucht, van het verstikte en van bloed. Want Mozes heeft van oude tijden af in elke stad mensen die hem prediken, want hij wordt elke Shabbat in de synagogen voorgelezen.”

Zoals we bij Beit Emoenah geloven verteld Handelingen 15 ons dat als de tot geloof komende heidenen zouden beginnen met zich te onthouden van de vier gruwelen van afgoderij, overspel, het gewurgde (dat wil zeggen, onrein) vlees en bloed dan zou hen kunnen worden toegestaan de synagogen op Shabbat binnen te gaan, zodat zij niet apart gezet hoefden te worden in deze ruimte. Daar in de openbare gebed- en aanbidding bijeenkomsten zouden ze in de loop van de tijd de rest van de Thora leren, wanneer elke week onderdelen van de Thora worden voorgelezen in die synagogen.

Er wordt wel eens geleerd dat aangezien Thora-rollen in de eerste eeuw niet overal vrij beschikbaar waren, maar tegenwoordig de meeste huishoudens zich een exemplaar van de Schrift kunnen veroorloven, dat het voor de mensen van tegenwoordig niet nodig is samen te komen voor de openbare eredienst op de Shabbat. Echter, dit gaat in tegen zowel Leviticus 23:3, dat ons duidelijk opdraagt samen te komen op de Shabbat, evenals Hebreeën 10:25, dat ons specifiek beveelt dat we onze samenkomsten niet mogen verzaken, ondanks dat dit van sommigen de gewoonte is.

Hebreeën 10:24-25
“En laten wij op elkaar letten door elkaar aan te vuren tot liefde en goede werken. Laten wij de onderlinge bijeenkomst niet nalaten, zoals het bij sommigen de gewoonte is, maar elkaar aansporen, en dat zoveel te meer als u de grote dag ziet naderen.”

יהוה vertelt ons dat de Shabbat een van zijn ‘vastgestelde tijden’ is. Met andere woorden, het is een van de tijden die Hij ons heeft aangewezen om ons te verzamelen en ons samen op te stellen, om Hem te aanbidden als een nieuwe mens.

Het komt voor dat gelovigen uit de heidenen op zoek zijn naar een excuus om hun samenkomst te verzaken, ook al is de shabbat het vierde gebod dat יהוה zelf geëtst heeft in de stenen tafelen. Laten we niet vergeten: יהוה is Elohim. En dat wanneer Hij Zijn kinderen gebiedt om samen te komen dan is dat het beste om te doen, gewoon omdat Hij het zegt.

We kunnen al dan niet houden van de anderen, die יהוה heeft geroepen om een deel van zijn spirituele familie hier op aarde te zijn. En als we er niet van houden, dan is er wellicht de neiging om hen te willen mijden, of ze helemaal te vermijden. Het is echter belangrijk te onthouden dat de apostelen vier gemeenschappelijke   regels voor beginnende gelovigen voor ons hebben vastgesteld in de Schrift (geen afgoderij, geen overspel, geen verstikte vlees, en geen bloed), en dat, zo lang als onze mede-dienaren gehoorzaam zijn aan deze regels, wij niet de vrijheid hebben om onszelf van hen te isoleren, of om onszelf van hen te onderscheiden.

Dienen van יהוה is niet om ons comfortabel te voelen, noch is het altijd aangenaam. Het is echter bijna altijd opbouwend, mits wij er met de juiste houding van het hart tegenover staan.