Door: Rabbi David Nathan Cardozo
Toen de mensheid ophield de woorden van de Hebreeuwse profeten in ere te houden, vond zij huichelarij en hypocrisie uit.
Er is een Midrash die beschrijft wat er gebeurde tijdens de bouw van de toren van Babel. [1] God, en de 70 engelen die de Troon van Glorie omringen daalden af en brachten de spraak van het volk in verwarring, en verdeelden hen in 70 afzonderlijke naties, elk met zijn eigen taal. God stelde een beschermengel aan, ook bekend als een sar (prins), over elke natie.
Ik interpreteer deze prinsen als symbool voor de verschillende nationale ideologieën en de bijdragen die ze kunnen leveren voor de verbetering van de mensheid. Als de vorsten en hun volken hun taken waarmaken, zullen ze de ladder naar God beklimmen en gevierd worden in de annalen van de geschiedenis. Maar als ze falen en veranderen in despoten en dictators, die hun macht gebruiken om hun ego’s verder op te blazen met bedrog en waanideeën van denkbeeldige almacht, zullen ze vallen.
Wanneer deze vorsten vergeten wie ze zijn en wat hun functie is, pronken ze met hun arrogantie, elk van hen verbeeldt zich dat hij de allerhoogste meester is.
Uiteindelijk onderwerpt de hand van hun Meester deze naties – een les die de oude Egyptenaren, Romeinen, Grieken en vele anderen hebben geleerd op hun weg door de geschiedenis.
Een teken dat een natie en haar beschermengel hun gevoel van missie hebben verloren, is wanneer zij zich keren tegen diegenen die hen eraan herinneren. De ene natie in het bijzonder begint hen meer te irriteren dan enig andere. Het is de onder hen verspreidde Joodse natie die grote problemen veroorzaakt met hun morele eisen en leringen. Dit eigenaardige volk is op een missie vanuit de hemel om de wereld te leren dat ieder mens verantwoordelijk wordt gehouden voor zijn daden; een volk wiens leringen zich verzetten tegen al het egoïsme, illusies en bedrog dat deze landen inmiddels hebben omarmd.
Als gevolg hiervan roepen deze landen op tot de vernietiging van deze vervelende natie. Zijn stem, die de Ene Bovenstaande weerspiegelt, moet het zwijgen worden opgelegd, zodat de onzekerheid van het geweten van deze landen, en de realiteit van hun schuld, kunnen worden uitgewist. Ze verzetten zich tegen hun eigen lot en moeten degenen vernietigen die hen herinneren aan wat ze vroeger waren.
De projectie van schuld
Maar hoe kunnen ze dit doel bereiken en zich er niet schuldig over voelen? Er is maar één manier, en dat is om de Joodse natie te delegitimeren door aan de wereld te bewijzen dat de Joden zelf niet beter zijn – en in feite nog erger zijn – dan die naties die hun eigen morele fundamenten willen vernietigen. Alleen als bewezen kan worden dat de Joden even immoreel zijn en zich schuldig maken aan bloedbaden en genocide, kan deze stem van moraliteit het zwijgen worden opgelegd.
Dus zoeken ze een Catch-22. Hoe kunnen ze de Joden in een onmogelijke situatie vangen, zodat ze, ongeacht hoe ze reageren, schuldig worden bevonden? Ze concludeerden dat niets bevredigender kon zijn dan de Joden in een strijd te dwingen met een ander volk tegen wie ze zich zouden moeten verdedigen om te overleven.
Maar het kan niet zomaar een ander volk zijn; het moest een vermeende underdog zijn, en er moesten voorwaarden worden geschapen zodat de Joden geen andere keuze zouden hebben dan hun wapens op te nemen uit pure zelfverdediging om die zogenaamde weerloze mensen te bestrijden. En als zo’n weerloos volk niet gevonden kon worden, dan zou het kunstmatig gecreëerd moeten worden.
De catch-22 van eeuwig conflict
En zo was het. De wereld viel voor dit plan, haak, lijn en zinklood, en verloor bijgevolg zijn gezond verstand en morele vezels.
In feite werd het zelfs bizar. Op een paar belangrijke uitzonderingen na werden de regeringen van de wereld, de media en de VN-bureaucraten allemaal inwoners van een Orwelliaans universum. In plaats van te werken aan de hervestiging van de volkeren die dakloos werden door oorlog – zoals in alle eerdere territoriale conflicten was gedaan – betaalden ze om de Arabieren die de jonge staat Israël ontvluchtten, tot permanente vluchtelingen te laten maken. Zij en hun kinderen tot de duizendste generatie! Ze mogen zich nergens in de Arabische wereld permanent vestigen. In plaats daarvan werd een speciale VN-organisatie opgericht om hen te betalen om zich in vluchtelingenkampen te vestigen en om grote gezinnen te hebben, die vervolgens konden worden gevoed met een vast dieet van haat en propaganda. Het was het perfecte recept voor permanente conflicten!
En zo keerde de wereld slachtoffer en agressor om en begon de geschiedenis te herschrijven met één doel voor ogen: de Bijbelse moraal, zoals die door de geschiedenis werd gedragen door de Joden, te delegitimeren.
Asymmetrie en “onevenredigheit”
Vandaag de dag worden duizenden raketten willekeurig en zonder onderscheid afgevuurd op steden in Israël, elk ontworpen om te doden, of op zijn minst te verminken. Bijna negen miljoen mensen worden gedwongen om in opvangcebtra te zitten, hun leven in de wacht te zetten, hun economie wordt vernietigd, terwijl een groot deel van de wereld – vooral de media – deze kleine natie ervan beschuldigt “onevenredig” te reageren op zijn vijand. De media beweren dat Israël opzettelijk kinderen doodt in Gaza, terwijl het Israëlische leger in feite keer op keer burgers waarschuwt – via folders, radio en zelfs telefoontjes!- om hun huizen te verlaten om niet te worden geschaad.
De krankzinnige internationale verontwaardiging is dat er onevenredgigheid is in deze oorlog. En die er is inderdaad:
- Hamas probeert opzettelijk zoveel mogelijk burgerslachtoffers aan beide zijden te creëren, terwijl Israël opzettelijk probeert om burgerslachtoffers aan beide zijden te minimaliseren.
- Israël heeft in het verleden grondtroepen naar Gaza gestuurd om het verlies van Palestijnenlevens te voorkomen, waarbij het de zware prijs betaalde om zijn soldaten bloot te stellen aan dodelijk gevaar, terwijl Hamas opzettelijk zijn strijders, raketten en hele infrastructuur verbergt onder Palestijnse burgers om ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk van zijn eigen mensen worden gedood.
- Israël geeft miljoenen dollars uit om zijn volk te beschermen tegen de duizenden raketten die door Hamas op hen worden afgeschoten; Hamas gebruikt miljoenen dollars aan internationale hulp om raketten en ondergrondse tunnels te bouwen om ze in op te slaan. Deze tunnels brengen nu een groot deel van de bovengrondse infrastructuur van Gaza in gevaar met instorting.
Geen enkel ander modern leger doet wat Israël doet om burgerslachtoffers aan de andere kant te minimaliseren. En toch doet de internationale gemeenschap niets anders dan spreken over de gruweldaden van Israël, sommigen vergelijken ze zelfs met de nazi’s in de Holocaust. Dit is antisemitisme van de hoogste orde.
De diepere wortels van antisemitisme
Deze gekte komt echter van een diepere plek. Het is een niet-erkende en latente haat tegen Bijbelse morele waarden. Wat zorgt ervoor dat de westerse wereld en haar media zich in een oogwenk tegen Israël keren, terwijl het zich gewoon probeert te verdedigen? En waarom zwijgt diezelfde wereld als honderdduizenden moslims worden gedood en gemarteld door hun eigen volk in Syrië, Iran en Irak?
Het is de schuld van één man: Jezus. (redactie: Rabbi Cardozo gebruikt de naam Jezus. We hebben hen Yeshua gegeven maar de kerk heeft hem ontjoodsd en er de christen Jezus van gemaakt.) De wereld is nog steeds niet in staat om het Volk Israël te vergeven voor het feit dat zij hen deze man en, door hem, het christendom heeft gegeven. Het was Yeshua die, diep beïnvloed door de morele traditie van het Jodendom, hen een voorproefje gaf van Israëls ethiek, en het is tegen deze moraal dat ze in opstand komen. Het is de Jood Yeshua die ze haten. Ze spugen op de Joden niet omdat de Joden Yeshua moordenaars zijn, maar omdat ze Yeshua-gevers zijn. Dit is de wortel van veel van het westerse antisemitisme. Een middeleeuwse dichter schreef ooit: “Voor het oog van vijandschap lijkt deugd de lelijkste smet.” [2]
Terwijl wij Joden naar dit bizarre spel kijken, kunnen we alleen maar glimlachen om het kunstmatige spel, dat paradoxaal genoeg opnieuw het unieke karakter van ons volk bewijst. De dubbele maatstaven die alleen tegen de Joden worden gebruikt; het totale gebrek aan integriteit; en de volledige afwezigheid van enige logica verbaast ons niet langer. Het is een essentieel onderdeel van de Joodse ervaring. Toch: “De massa van de zieken zal ons het bestaan van gezondheid niet doen ontkennen”. [3]
Immers, zoals Olive Schreiner ooit schreef: “De studie van de geschiedenis van Europa gedurende de afgelopen eeuwen leert ons één uniforme les: dat de naties die de Jood hebben ontvangen en op enigerlei wijze eerlijk en genadig met de Jood zijn omgegaan, voorspoedig zijn geweest; en dat de naties die hem gemarteld en onderdrukt hebben hun eigen vloek hebben uitgeschreven.” [4]
Het is tijd dat de naties van de wereld beseffen dat als ze Israëls recht om te overleven ontkennen, ze de weg zullen bereiden voor een Holocaust. Deze keer zal het echter de heidenen verteren. En zelfs hun beschermengelen zullen hen niet helpen.
[1] Pirkei de-Rabbi Eliezer, chapter 24.
[2] Sa’di. The Gulistan of Sa’di: The “Rose Garden”.
[3] Ralph Waldo Emerson, Essays and English Traits (Cosmo Publications, 2010) p. 290.
[4] Olive Schreiner, South African novelist, quoted by Chief Rabbi J.H. Hertz, A Book of Jewish Thoughts (Oxford University Press, 1966) p.180