Laat Mashiach maar komen vandaag

Als je iemand die op zondag uit de kerk komt vraagt, “Geloof je in God?”, zal de kerkganger geschokt zijn. “Wat is dat nou voor vraag? Natuurlijk doe ik dat!” Als je hem dan vraagt, “Beschouw je jezelf als religieus?”, wat zal dan zijn antwoord zijn? “Natuurlijk, daarom ben ik hier!”

Als je naar een moskee gaat op vrijdag en de gemiddelde persoon daar vraagt, “Geloof je in God?” wat zal dan zijn antwoord zijn? “Zeer zeker”. “Beschouw je jezelf als religieus?” “Natuurlijk, dat is toch duidelijk!”

Dat is normaal, en die conversaties zijn logisch.

Ga nu eens naar een synagoge op Yom Kippoer. En vraag een Jood die in de synagoge zit te vasten van Yom Kippoer, “Geloof je in God?”

Dan zal je geen direct antwoord krijgen. “Ehh…, dat hangt ervan af wat je onder God verstaat”. Dat is de reactie als je met een wat filosofisch ingesteld iemand te maken hebt. Anders zal je simpel horen, “Wie ben ik? Een Rabbi? Ik weet het niet”.

Vraag hem dan: “Beschouw je jezelf als religieus?” Heb je ooit een Jood gevraagd of hij religieus is? Ze brelen in lachen uit. En ze zullen je verzekeren dat ze het allerminste en verste weg van religieus zijn. “Maak je een grap? Weet je wat ik eet als ontbijt?”

Vervolgens zullen ze allemaal zeggen: “Ik had een grootvader van mijn moeders kant, o, dat was pas een religieus man. Maar ik…..?”

Nu dan zul je de voor de hand liggende vraag stellen: “Waarom ben je dan hier?”

Om de een of andere reden zal deze gemiddelde jood, die niet in God geloofd en verre van religieus is, naar je kijken alsof je gek bent en zeggen: “Wat bedoel je? Het is Yom Kippoer!”

Dit lijkt niet normaal.
Laten we dit voor nu eens even analyseren. Wat zegt deze Jood nu eigenlijk?
Je vroeg hem of hij in God gelooft, en hij zegt “Nee”, of “Toen ik nog jong was deed ik dat nog” of “Als ik wat ouder word zal ik daarmee beginnen”.

“Dus je gelooft niet in God?”

“Nee dat doe ik niet”

“Ben je religieus?”.

“Nee verre van dat”.

Maar, waarom ben je dan hier?”

“Omdat het Yom Kippoer is!”

Wat hij eigenlijk zegt is: “Waarom ben ik hier? Omdat God wil dat ik hier ben in de synagoge op Yom Kippoer. Dus waar zou ik anders moeten zijn?”

Jij zegt dan: “Maar je gelooft toch niet in God?”

Hij zal dan zeggen: “En dus?” en hij zal echt je probleem niet begrijpen.

Wat hij zegt is:

“Vandaag is het Yom Kippoer ook als ik geen agenda heb. Dit is een synagoge zelfs als ik het niet leuk vind. Ik ben een Jood zelfs als ik niet religieus ben, en God is God zelfs als ik niet in Hem geloof. Dus wat is je probleem?”

Nou dat kan worden afgewezen, en jammer genoeg wijzen velen van ons dat af, als pure hypocrisie. Wij zeggen, “Je gelooft niet in God en je bent niet religieus – kom niet naar de synagoge. Kom hier niet naar toe alleen maar om te laten zien hoe Joods je bent.”

De Lubavitscher Rabbi heeft een andere benadering. Deze onzinnigheid maakt ons Joods. Dit is wat ons duidelijk maakt hoe speciaal wij zijn in onze relatie met God.

Dat is wat je noemt de waarheid. Het gaat niet om mij. Ik wil niet religieus zijn. Ik wil niet geloven in God, ik wil hier niets van horen. Maar Hij wil me hier hebben, dus hier ben ik.

Hetzelfde gebeurt met Pesach. Iedere Jood zit aan de Seder. Vraag de gemiddelde Jood aan de Seder, geloof je in God? Laat me met rust. Ben je religieus? Hij verslikt zich in de matze van het lachen. Dus je viert de Exodus van 3300 jaar geleden? Geschiedenis is niet mijn ding. Waarom ben je dan hier? Waar zou ik anders moeten zijn? Het is Pesach! Dat is wat zo magnifiek is van de Jood.

Laat ons dat nu eens in de context plaatsen. Drieduizend, driehonderd en twintig jaar geleden vroeg God ons of we met Hem wilden trouwen. We hadden een buitengewoon bijzondere trouwplechtigheid, met geweldige “special effects” – we hadden zoiets van “wauw”. Na de bruiloft zei Hij: “Ik heb een paar dingen waarvan ik zou willen dat je daar voor zorgt voor Mij, dus, alsjeblieft ….. Ik ben zo terug.” We hebben Hem niet meer gehoord sindsdien. Meer dan drieduizend driehonderd jaar. Hij heeft boodschappers, berichten, briefkaarten gestuurd – weet je, geschriften op de muur … maar we geen woord van Hem gehoord al die tijd.

Stel je voor, een stel trouwt, en de man zegt tegen zijn vrouw, “Wil je alsjeblieft wat te eten maken voor me? Ik ben zo terug.” Zij begint iets te maken. De man komt na 3300 jaar terug, loopt het huis binnen, naar de tafel, rechtstreeks naar zijn favoriete stoel, gaat zitten en proeft de soep die op tafel staat. De soep is koud.

Wat zal zijn reactie zijn? Als hij een wijs man is zal hij niet klagen. Integendeel, hij zal verbaasd zijn dat het huis er nog staat en dat zijn favoriete tafel en stoel er nog staan. Hij zal verheugd zijn dat er een kop soep staat voor hem. De soep is koud? Nou, ja, na 3300 jaar kan soep ook koud worden.

Nu verwachten wij de Mashiach. Yeshua introduceert nu de radicale opvatting dat de Mashiach snel gaat komen. Wat maakt dat zo radicaal? Het betekent dat Hij gaat komen zonder een voorafgaande waarschuwing. We dachten altijd dat er vooraf zo’n waarschuwing zou komen. Zodat we onze zaakjes op orde zouden kunnen brengen voordat Hij komt. Mashiach komt nu? Maar ik ben niet klaar! Ik wil niet beoordeeld worden op de manier zoals ik nu ben. Ik heb een klein beetje een aankondiging nodig.

Als Mashiach nu komt en ons wil oordelen wat gaat Hij dan aantreffen? Koude soep?

Als Mashiach nu komt zegt Yeshua zal Hij een ongelooflijk gezond Joods volk aantreffen. Na 3300 jaar zijn we bezorgt om Joods te zijn, wat betekent dat we bezorgt zijn om onze relatie met God.

Ja, als Mashiach vandaag komt, zal Hij vaststellen dat onze soep koud is. We lijden onder verlatingsangst. We lijden aan een verlies van verbinding met onze voorvaderen. We lijden zelfs aan verlies van connectie met onze directe familie. De soep is koud. De soep is heel erg koud. Maar wiens fout is dat? En wie krijgt de punten voor het feit dat er zelf maar soep is?

We zijn een mirakel. Alles wat we moeten doen is erin te stappen. Wij zijn het herstel. Niet alleen voor onszelf, maar voor de hele wereld. Door ons is de genezing holistisch, het is natuurlijk, het is organisch. Onze relatie met God is organisch. Het is geen religie die we praktiseren – wij zijn het, het is wie wij zijn, het is wat wij zijn.

Dus de Rebbe, Yeshua, zegt ons dat de weg die we moeten gaan recht naar God is. Sla alle stappen over, sla de Kabbala over, ga rechtstreeks naar God en kom in aanraking met jou doel. Het doel is niet kabbalistisch. Het doel is persoonlijk. God heeft je nodig om een “mitzvah” te doen. Hij stuurt je in deze wereld om te zijn wie je bent, omdat alleen jij deze specifieke “mitzvah” kunt doen. Het is waar, de mitzvot, geboden, zijn allemaal hetzelfde voor ons allemaal. Maar als jij het doet is dat anders, omdat het holistisch is. Het is met jou emoties, met jou verleden, met jou familieachtergrond, met jou kennis en met jou onwetendheid. Dat komt allemaal samen en maakt jou “mitzvah” holistisch uniek.

Dus laat Mashiach nu maar komen met onze koude soep, want er is niets waarvoor we ons hoeven te schamen. We zijn werkelijk ongelooflijk. Toen God besloot met ons te trouwen wist Hij dat Hij een hele goede deal sloot.